واژه شناسی
واژه زیج از زه فارسی منتج شده همانند زه کمان یا احتمالاً تار و پود قالی که نمایانگر شکلی از محور مختصات است.
زیج جدولی است که نام، موقعیت و زمان حلول ستارگان و کواکب را نشان می‌دهد و در نجوم استفاده می‌شده‌است. یکی از کارهای منجّم علاوه بر تقویم‌سازی، جهت‌یابی و طالع‌بینی، تکمیل زیج بر اساس یافته‌های جدید اجرام، ستارگان و کواکب بوده‌است.
زِ حکم زیج های کهن، طالع وقت را نگاهی کن!
اوحدی » جام جم
نشان تصویری
